Mijn allerliefste - Recensie

Uit AD Drechtsteden
Maandag 22 september 2008
Lottie speelt met spiegels
Door Rineke Koek
DORDRECHT

‘Mijn allerliefste’ wordt gespeeld in kleedkamer 7 van Kunstmin. Daar is een actrice (Lottie de Bruin) die over 36 minuten een voorstelling gaat geven. Wij kijken mee hoe zij zich voorbereidt.

Het publiek loopt langs haar heen als zij haar stemoefeningen doet achter in de kleedkamer en dat geeft direct al spanning en hoop.

We kijken in de spiegel en zien haar beheerst en langzaam naar voren komen terwijl ze haar tekst oefent. “Niet iedereen is begerig en de begeertes variëren. Jij bent mijn begeerte, ik ben begerig en begeer jou.”

Zij gaat een vrouw spelen die liefdesbrieven schrijft naar haar minnaar. Tegelijkertijd weet ze dat hij ze nooit zal lezen. Een kleedkamer is een kale ruimte met spiegels. De actrice vult deze lege ruimte op met een foto, een handdoek, bloemen van de vorige avond, make-up. Het blijft nog steeds kaal. Toch kan Lottie het publiek boeien met haar spel, ze speelt met de spiegels.

Haar lichaam wringt zich in allerlei bochten, een handstand, een brug en tegelijkertijd houdt ze haar spieren van het gezicht soepel door gekke bekken te trekken en de tekst op allerlei manieren nog eens door te nemen. De vele manieren waarop deze verfijnde tekst wordt uitgesproken, maakt dat heel prettig is om naar te luisteren. Hoewel er soms wat meer vaart in mag zitten. Als dan de vijfendertig minuten voorbij zijn, gaat ze met een verrassende outfit het toneel op.

Toch is het einde teleurstellend, omdat het publiek geen gelegenheid krijgt deze actrice te danken voor haar prachtige prestatie. Jammer, want het is zeer verdiend.