Rossi hand in hand met Medea

In Montevideo is verleden week het theaterseizoen begonnen met twee uitgesproken dramatische premières. Enerzijds werd in theater Zavala Muniz de Uruguayaanse bewerking van Blackbird opgevoerd, een bevlogen tekst van David Harrower, met twee grote vertolkers, Levón en Jimena Pérez. Anderzijds kon men in de kleine zaal van de Circular de première bijwonen van Medea, een monoloog waarin Claudia Rossi de tegenspoed van dit mythologische personage gestalte geeft. (…)

Met een tekst van Patrizia Filia, doorloopt de lange monoloog van Rossi (af en toe onderbroken door de regisseuse, Elena Zuasti, die een secundaire rol vervult), de rampzalige geschiedenis van Medea, vanaf haar jeugd tot aan de culminatie van haar tragedie. De actrice toont in deze reis door het leven van haar personage een waaier van gezichtsuitdrukkingen en emoties, van de meest hartverscheurende tot de meest evocatieve of hartstochtelijke.

Omlijst door een donker, conceptueel decor, houdt de vertolkster van de gezelschap zich moeiteloos staande, terwijl haar lach overgaat in tranen, en van tranen in gekte. De actrice was gekleed in een prachtig gewaad van Nelson Mancebo, dat volmaakt was afgestemd op het personage en haar historische omgeving. Rossi steunt op de intensiteit van de tekst en weet de verbeelding van de toeschouwer te doordringen met alle details van deze wrede geschiedenis.
Zij bouwt haar personage geleidelijk op door het vertellende aspect af te wisselen met drama. De tekst bereikt zo nu en dan een poëtische zeggingskracht, maar komt de actrice niet altijd tegemoet, waardoor zij er veel van zichzelf in moet leggen om tot een gematigd resultaat te komen.

Gelukkig is er een reeks van voortreffelijke actrices die zich buiten de Comedia Nacional heeft onderscheiden in monologen. Met name Estela Castro, met al die historische personages die zij op basis van de tekst van Milton Schinco heeft gespeeld. Of juist Estela Medina, met haar indrukwekkende monologen. Of Elisa Contreras, die Clara García de Zuñiga tot leven bracht in het toneelstuk La incapaz, van Carlos Maria Dominguez, een rol waarvoor zij de Premio Florencio voor Beste Actrice ontving. Rossi volgt hiermee de traditie door met kracht en overtuiging een literaire tekst te transformeren in theater.